Weer in Russia!

De laatste keer dat we wat hebben laten weten, zaten we nog in Kazachstan. Intussen hebben we er weer een aantal kilometertjes opzitten. In het kort even waar we zijn geweest:

Maandag: Shymkent - Kyzylorda:
In Shymkent wilden we graag naar de Bazaar, (of eigenlijk wilde ik dat gewoon graag ) gelukkig wilden de jongens wel mee. Wij de volgende ochtend vroeg die bus weer in, zoeken en vragen naar de bazaar, maar wat bleek..: Alle dagen geopend, muv maandag. Hè wat een pech dat het maandag was..
Er zat dus niets anders op dan maar door te rijden. We hadden als doel Kyzylorda in ons hoofd, wat goed te doen was. Voor het stoplicht, (100 meter van ons hotel dat we zochten) zei Karlijn tegen Jarno dat het haar meeviel dat we geen enkele keer waren aangehouden door de politie. Maar wat wilde het toeval nou? Nog geen 5 seconden later hoorden we een geluid uit de politieauto die naast ons was komen staan, en we moesten volgen. Ach f#*#*&@*@!!! Allemaal gauw de gordel om, maar de man's oog was al op Paul gevallen. Hij gebaarde naar Martijn (onze chauffeur) dat hij mee moest komen. Martijn moest schijnbaar nog even voordoen hoe je de gordel goed omdoet in de auto, en met een té hoge boete van 70,- mocht hij weer gaan. (later is ons verteld dat de boete max 35,- kost in Kazachstan, das pech hebben..). Maar, om de pret niet te drukken hebben we een zwembad opgezocht. Zo'n chloorpoel van 10 bij 20, met een bult ouwe(spleetogen)wijven. Bij de ingang werd ons heel vriendelijk een badmuts aangeboden, die wij niet nodig vonden (zij helaas wel). Een prachtig aangezicht, maar niet heus, Karlijns haar was te veel voor een badmuts, en Martijns hoofd zat ingepakt in een boevenmutsje. Na een uur zijn we hier gauw vertrokken, en vonden een bakkertje aan de doorgaande straat, richting ons hotel. Mét overheerlijk schepijs (waarvan Karlijn nu nog steeds last heeft, EN jaa... ik weet dat ik eigenlijk geen schepijs in het buitenland moet eten!!! ) Later hebben we nog wat gegeten bij een restaurant, dat werd aangeraden door de hoteleigenaar. 'Coffee Do'', geen engelse menu kaart, maar wel plaatjes! Martijn en Jarno bestelden iets waar patat bij moest zitten. Heerlijk, dachten ze, maar de patat zag er op het bord toch meer uit als rijst ;). Ondanks dit misverstand, uiterlijk zegt dus toch niet alles, smaakte het wel erg goed.

Dinsdag: Kyzylorda - Aktobe (belachelijk lang stuk, meer dan 1000 km door de prairie, waarvan de eerste 200 km één en al Baustelle!!!) Hier wijden we liever geen lang stuk aan, want het was behoorlijk afzien!
Goed: In Aktobe kwamen we 's avond erg laat aan. In de Lonely Planet had Martijn gelezen dat er een hotel 'Amsterdam' moest zijn, die door de mooie verlichting extra opviel. Helaas bleken zij geen ruimte meer te hebben. (toch vreemd, Géén ruimte voor Nederlanders? Martijn zegt: Het is toch al langer bekend dat er in Amsterdam geen nederlanders zijn, bin't ja alleen boetenlaanders! ) We werden doorverwezen naar een hotel vlakbij, wat ook goed te vinden was. Hier pleurden we gauw onze tassen op de kamer en met bere honger gingen we opzoek naar wat te vreten. 's Nachts om half één konden we nog terecht bij de verkleinde versie van Lutscher Alm, waar we een verkleinde portie steak hebben gegeten. Maar precies goed voor dit tijdstip. De volgende ochtend hebben we maar even rustig aan gedaan. Een plekje gezocht om een lekker tosti'tje te eten en wat boodschappen te doen. óp naar Uralsk...

Woensdag: Aktobe - Uralsk
Deze dag hebben we geen mega kilometers gemaakt. En kwamen we mooi optijd aan in Uralsk. Hier vonden we een prima hotel, waar we langs de weg al een Pizza Hot (nee, geen pizza Hut, Pizza Hot) zagen zitten. Eenmaal ingecheckt en opgefrist stapten wij deze (voor het uiterlijk, uitgestorven lugubere) tent binnen. Tot onze verbazing een nette, frisse pizza hOt. Lekker gegeten, bek of striek'n en door naar de dichtsbijzijnde biergarten. Helaas werden we daar na twee pilsjes (halve liters) lastig gevallen door een dronken Kazachstaan (of hoe je dan ook maar een inwoner van Kazachstan wilt noemen). Daarom toch maar even een paar pilsjes uit de bus gehaald, en op de kamer opgedronken.

En zo kregen we weer een dag kapot...

Donderdag: Uralsk - Saratov
Deze dag stond in het teken van de grensovergang. Hoewel dit een kleine en relaxte overgang was, duurde het toch wel bijna drie uur voordat we die paar honderd meter over waren gestoken naar Rusland. Gedurende deze (on)prettige rit, zijn ons de veren links, en rechsachter geknapt, waardoor ons ijscobusje nu een beetje verlaagd is, hij hang een beetje op't gat. Maar goed, we kunnen er om rijden! No worries. Toch wilden we in Rusland wel even zoeken naar een plaatselijke materic, of volkswagen garage. Als we voor de plaatselijke materic gaan zijn we acht dagen later thuis, als we voor de volkswagendealer gaan: 2 maand. Daarom hebben we ze daar maar besteld, en zien we jullie in oktober, november weer ;). (hehe, grapje, voor de serieuzen onder ons). We rijden gewoon verder met iets minder veerweg en wat meer gerammel.

Vandaag: Vrijdag: Saratov
Omdat we toch nog wat willen genieten van onze rit, de vakantie en af en toe heanig an willen doen, kwam Marty, Maptijn, Martijn met het voorstel om hier een dag te blijven. Eerst hebben Paul en Martijn de armen uit de mouwen gestoken en hebben de losse stukjes tussen de veren weggehaald op de parkeerplaats. Na dit klusje te hebben geklaard zijn we vandaag bij een park geweest vol oud ijzer uit de tweede wereld oorlog. Met tanks, vliegtuigen, zwaar geschut en een schattig klein onderzeeërtje:). Daarna hebben we ons naar het strand aan de Wolga laten brengen. (ter info: De wolga stroomt door Saratov). Hier hebben we wat relaxte uurtjes doorgebracht en genoten van het uitzicht. We zijn net terug gelopen, hebben ons lekker gedoucht, een zak chips opgekaand, en typen nu dit verhaal. We zijn zo van plan om ergens wat te eten, pilsjes te drinken, vervolgens lekker te maffen en morgen optijd naar kursk te rijden. We zetten dus koers naar Kursk !

Doeg, en bedankt voor alle leuke reacties, is echt heel erg leuk om te lezen!!!

Ps: We zijn al weer een paar uurtjes aan het inhalen, zitten nu nog maar +3 GMT. Ofterwijl 2 uur later dan in Nederland. Gallandja, zoals de Russen het noemen.